Böyle bir kitap adı vardı biliyorum sanırım Hikmet denen o acayip adamın. Kimseyi yargılamıyorum özellikle okuyanları ama, bir göz atmıştım.

Neyse konunun bu kısmı kendisini ilgilendiriyor. Ben kendi tarafıma döneyim. Bilindiği üzere elif böyle dimdik harf. Hatta ona harf demek bile acayip o resmen böyle bir direniş sembolü. İnsan sanırım severken elif gibi olmalı bu yüzden, direnmeli, dayanmalı ama nereye kadar?

Bunu elife de sormalıyız, elife de danışmalıyız. Elif dayanır dik durur diye her şeyi üzerinde taşımaya çalışırsa ne olur? Bunun cevabını herkes biliyor. Elif olmak elif gibi sevmenin ana şartı limitlere kadar sevmek o kadar dayanmak yoksa Allah kuluna kaldıramayacağı yükü yüklese ne olurdu? Tabi ki yerle bir olurdu.

Bundan sebep, elifin de bir dayanma limiti var. Ama hemen vazgeçmek değil bu idare edebilmek. Güç durumlar karşısında savaşabilmek. Ama gerisini Allah'a havale edebilmek. Bir kadını veya bir adamı sevdiğiniz, direndiniz, onu korudunuz, onunla bir oldunuz. Ama baktınız artık limitlere dayanıldı. Bundan sonrası yıkım bundan sonrası cehennem. Bu sebepten dur diyebilmeli, elifi kalbinize gömebilmelisiniz.

İnanın sonra o elif yeniden dirilecek. Belki bambaşka bir kalpte belki bambaşka bir yüzde. Dayanın dostlar.

Elif gibi sevebilmenin anlamını kavrayın ona hak verin.

Selam ile.