Üzüntülü günler, Pazar günü öğle saatlerinde 87 yaşındaki dedemi kaybettik.

Uzun süredir belki beş seneden fazladır İstanbul'da kalıyordu. Son bir senedir bütün yapıları bozulmuş beslenme özelliğini bile kaybetmişti. Tıp ilerledi falan ama alzehimer gibi hastalıklara kesin bir çözüm yok ancak süreci böyle uzatıp hastayı hayatta tutabiliyorsunuz.

Sonuç olarak 1932 doğumlu dedem (babamın babası) vefat etti. Antalya'ya getirildi ve gömüldü.

Cenaze işleri vb mevzular yüzünden biraz ayrı kaldım internetten, daha doğrusu insan böyle dönüm noktalarında neler yazacağını bilmiyor.

Duygusallık, nefret, sinirler hepsi ayrı bir noktada. İnsan ölüyor, doğduğu gibi o da bir süreç fakat. Geride kalan mevzular ise ayrı bir evren.

Ne bıraktın? Nasıl yaşadın? Bunları değerlendirmeye başlıyorsun. Sadece ölen şahıs için değil kendin içinde...

Aç kurtlar, hırsızlar, hainler ise böyle anları bekliyor, tetikte olmak lazım. Mücadele etmek lazım.

Gerisi Allah'a kalan bir iş. Olur gider, su akar yolunu bulunur.

Selam ile...