Aslında herşey ekşisözlükteki o başlık ile başladı. Gülelim mi ağlayalım mı bilmiyorum ama çok hoşuma gitti. Gerçekten :) @mecburihizmet arkadaşımıza bu önemli anı hatırlattığı, hafızalarımızı yenilediği için teşekkür ediyorum. (fedöcü değildir inşallah :P malum hizmet mizmet, tırsıyor insan.)

1987 malum benim 1 yaşında olduğum senelerden biri, tabi o zamanlar Afyon şimdikinden daha soğuk oluyor. Temmuz olduğuna bakmayın, betonlaşma ve onun getirdiği negatif etkiler olmadığı için baya baya soğuk bir zaman.

Ekşisözlük'teki o entryde bahsedildiği gibi. Konserde çılgında bir kalabalık var. Ayılan bayılan o kadar çok ki, ortalık Şişli Etfal'in hasta bekleme salonuna dönmüş durumdaydı. Zombi filmlerinde hani o hastane koridorlarındaki karmaşa ve yerde kanlar içinde, harap bitap düşmüş masum Amerikalılar var ya, işte aynı öyle bir görüntü. Hafızamdan silemediğim, üstüne 4 format atsam bile kaybedemediğim o acayip karanlık. Gerçekten gelin bir de bana sorun.

Konser başladığında kopan alkış tufanında yaşımın da verdiği etkiliyle irkilmiştim. Babama daha çok sarılıp çıkarın beni buradan dediğimi bile anımsıyorum. İnsan bir yaşında etrafındaki gerçekleri bu kadar anlayabilir mi sorusunu ise, bir dahaki posta saklıyorum. Orada cevap hakkımı kullanacağım.

Sanırım böyle bir konser yine entryde geçtiği gibi dünyanın hiçbir yerinde görülmemiştir. Afyon halkı o gün konsere ve queen'e doymuştur.

Freddie Mercury kolundaki siyah kaptanlık pazubandı ile şu cümleleri söylemişti, hala kulaklarımdadır: "Who wants to live forever?, Who wants to live forever?, Forever is our today?" yani mealen kim bu koca dünyanın kahrını daha fazla çeker kim bu işin içinde çileyi ekmeğine katık eder, işte o bizim bugün yüreemizdeki gurbanımızdır.

Ah be o günler. Neredesin?

Sevgiler saygılar.

:)

- Kaynak > afyon sucuk ekmek queen konseri @ 1987